DIT MOET JE WETEN
Stierkikker gezien of gehoord?
© Provincie Antwerpen
De Amerikaanse stierkikker is een invasieve exoot die zich thuis voelt in voedselrijke wateren en hier geen natuurlijke vijanden heeft. Het dier is vanuit Amerika naar Europa gebracht en is sinds de jaren negentig in Vlaanderen verwilderd. Eerst werden de stierkikkerlarven begin jaren '90 verkocht als tuinornament in dierenspeciaalzaken. Zo zouden er tienduizenden kikkervissen in tuinvijvers zijn terechtgekomen. Maar kikkervissen krijgen poten. Omdat de meeste tuinen en vijvers in onze streken geen geschikte kikkerbiotopen zijn, zochten die stierkikkers vrij snel natuurlijke waterbiotopen op, die ze dan koloniseren. Vooral in de provincie Antwerpen komen grote populaties voor. Het is belangrijk dat we nieuwe locaties met Amerikaanse stierkikkers meteen aanpakken. Heb je een Amerikaanse stierkikker gezien of gehoord? Meld het via waarnemingen.be.
Hoe herken je een stierkikker?
De roep is veruit het gemakkelijkste kenmerk om de Amerikaanse stierkikker te herkennen. De mannelijke stierkikker loeit als een rund.
Stierkikkers hebben een groot trommelvlies, dat bij de vrouwtjes ongeveer even groot is als het oog, en bij mannetjes een stuk groter.
De mannetjes van stierkikkers hebben een enkele keelkwaakblaas, die geel gekleurd is tijdens de paartijd.
Stierkikkers hebben geen ruglijsten (verhoogde stroken op de rug) en geen groene rugstreep.
Waarom vormt deze soort zo’n probleem?
De enorme vraatzucht van de Amerikaanse stierkikker is een bedreiging voor onze inheemse amfibieën. De volwassen dieren eten kikkers, padden en salamanders. De jonge stierkikkers eten hetzelfde voedsel als onze amfibieën en zorgen zo voor schaarste.
Amerikaanse stierkikkers zijn dragers van verschillende virussen en schimmels. Zelf hebben ze er weinig last van, maar ze besmetten inheemse soorten die er wel aan sterven.
Het Life-Project 3n-stierkikker
Het Life-Project 3n-stierkikker combineert verschillende bestrijdingstechnieken om de verdere verspreiding van de Amerikaanse stierkikker in Vlaanderen te stoppen. Een van die technieken is het uitzetten van triploïde (3n) kikkers. Bij een 3n-kikker komen in de celkern van elk chromosoom drie exemplaren voor in plaats van de normale twee, en daardoor zijn ze onvruchtbaar. Een vruchtbaar vrouwtje dat met een onvruchtbaar mannetje paart, krijgt dat jaar dus geen nakomelingen. Als we genoeg onvruchtbare mannetjes uitzetten, mislukt de voortplanting keer op keer en zijn hier op termijn geen Amerikaanse stierkikkers meer.
Waarom melden?
Met het Life-project 3n-Stierkikker bundelen verschillende partners hun krachten om de Amerikaanse stierkikker duurzaam te bestrijden. Een cruciaal aspect van deze bestrijdingsinspanning is een grondige kennis van de verspreiding van deze soort. Nieuwe waarnemingen zijn daarom van onschatbare waarde.
Hoe melden?
Als je een Amerikaanse stierkikker hebt gezien of gehoord, meld dit dan via waarnemingen.be. (Voer waarneming in voor Amerikaanse stierkikker - Waarnemingen.be)
Liefst met een foto of een geluidsopname erbij. Zo kunnen we de verspreiding nog beter in kaart brengen en afhankelijk van de locatie maatregelen nemen.
Via deze link krijg je een zicht op de gekende locaties van de stierkikker in Vlaanderen: Amerikaanse stierkikker - snelle respons (arcgis.com)
© LIFE 3n-Stierkikker
Meer weten?
Mieke Hoogewijs
Adviseur biodiversiteit - fauna & flora
Deel dit artikel